De nacht verliep niet zo vlot door het hevige onweer en de hagelbuien.
Ontbijt om 7u en op stap om 8u in de gietende regen. Dat was eens wat anders. Iedereen liep met poncho, regenvesten en dito broeken.We dachten dat het vandaag een iets gemakkelijker parcours zou zijn, maar door het slechte weer veranderden de pitoreske paadjes snel in 1 grote modderslierbaan.Op sommige momenten zeer gevaarlijk als je dan ook nog weet dat er niet alleen wandelaars maar ook fietsers dezelfde weg nemen... De laatste 5 km waren een flinke afdaling op gladde keien en ook in de bedding van een snelstromende beek. Pure concentratie ipv fysieke inspanningen
Om 14u kwamen we in Zubiri aan. We waren van plan om in de prive-refugio te slapen, maar die was helaas al volzet. Dus stapten we verder naar de refugio municipal. Die was nog gesloten en pas om 15u30 zou er iemand aanwezig zijn.
We wachtten braaf in de rij samen met nog een Frans koppel. Liliane zorgde voor mijn rugzak terwijl ik met Maria, een Spaanse Canadese, een sandwich ging kopen want ik had nog niet gegeten.
De refugio is net, het sanitair buiten en de douches gemeenschappelijk... Dus vrouwen onder elkaar in de douche.
In de refugio waren er een aantal samescholingen, de engelstaligen en de franstaligen, en dan alles wat je daar niet kan onder plaatsen zoals Koreanen (ja, daar had je hem weer). Dikwijls wordt mijn hulp ingeroepen om de vertalingen te doen. De Engelsen hadden zich verzameld in de kantine van het sportcomplex waar ook het pelgrimsmenu werd gegeten, maar dat ging niet zonder enige rode drank. Tegen de avond dus waren ze serieus boven hun theewater, maar dat deerde mij niet om toch eens goed te kunnen slapen.
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
14 mei 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
