De ochtend begon vroeg. Reeds om 5u30 waren we in actie. We moesten met niemand rekening houden om onze zakken te maken, daar we allemaal 2 persoonskamers hadden.
Om 6u45 vertrekken we voor het deel "route 66" zoals de Spanjaarden dit deel noemen.
Het is mistig en op sommige momenten regent het, dus moet de regenvest aan die helemaal onderaan in de zak zit. Niet zo leuk, maar ja ...
We verlaten stilletjesaan de Rioja, de wijngaarden maken plaats voor de graanvelden die er zeer glooiend bij liggen. We stijgen 200m en dit is soms wel te voelen.
Rond 10u30 komen we aan In Santa Domingo de la Calzada, een klein stadje met een kippen legende. Hoe het juist in elkaar zit, zal ik thuis eens moeten opzoeken...
Ik zoek een bar op voor de dringende plas- en eetpauze en al snel komen Liliane en de Corsicaanse mannen, die ik ondertussen ook al ken, de bar binnengewandeld. Iedereen doet zich te goed aan een tapa, en dat was het voor mij dan ook tot nu toe wat eten betreft...We bezoeken de kerk en ik zoek nog snel een bankcontact.
Buiten de stad splitst de camino zich, we kiezen voor de kortste weg daar we nog een eind te gaan hebben en we zeker willen zijn om plaats te hebben in de refugio ( dit begint soms moeilijk te worden). De weg klimt terug tot Granon en dan gaat het verder richting refugio. Ondertussen is de zon terug van de partij... Aangezien de klok tikt, de maag knort, stap ik flink door, en ja, met de aanbeveling van een vorige hospitalero slaag ik erin 4 plaatsen vrij te houden. Ik ben per total, geen water en eten meer. Ik duik mijn bed in en slaap een uurtje. Daarna een verfrissende douche en de was, de plannen bekijken voor morgen.
Rond 17u willen we een kleine boodschap doen, kwestie om wat mondvoorraad te hebben, maar helaas de winkel-bar-bakker is niet open. Ik wacht want er is duidelijk iemand in de winkel maar ik word de huid vol gescholden. Geen eten dus, maar de hospitalero is heel vriendelijk en ik krijg een appel in afwachting van het avondeten...
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
Abonneren op:
Posts (Atom)
