Aan iedereen die met mij een stuk op weg wil, welkom!

Deze blog is een stukje van mezelf, mijn gedachten en gevoelens van "mijn weg te gaan", mijn camino die startte op 11 mei en eindigde op 20 juni 2009.

Mijn weg : de Camino Frances

Mijn weg : de Camino Frances
De route heet de Camino Frances en loopt van Zuid-Frankrijk door Noord-Spanje naar Santiago de Compostela. De Camino gaat door 6 steden, 165 dorpen en 45 gehuchten. Bijna alle plaatsen hebben kerken of kapelletjes, gewijd aan St. Jacob. Aan de hand van de Miam Miam Dodo en de St-Jakobsroute van ANWB heb ik mijn route uitsgestippeld met een gemiddelde van 25km per dag. Op een houten plank kleeft het noordelijk deel van Spanje. Met behulp van gekleurde prikkers heb ik mijn eigen route uitgestippeld. De uitgestippelde tijd tussen St Jean Pied de Port en Santiago bedraagt 35 dagen. Hierbij heb ik rekening gehouden met de overnachtingsmogelijkheden en de moeilijkheidsgraad van de route.
De realiteit heeft uitgewezen dat je je steeds moet aanpassen aan je fysieke mogelijkheden en de weersomstandigheden van dat moment. Ik heb de route gelopen in 37 stapdagen.

Hier vind je het gedetailleerd schema van mijn camino

De voorbereiding


Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.


Op stap met de rugzak...


Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...

Materiaal ...

Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...


Lieve lezers,

Willen jullie mijn camino-dagboek lezen, klik dan op het berichtenarchief en kies de berichten die je wil lezen.

Willen jullie een persoonlijk bericht nalaten, klik dan hier.

Veel leesplezier!

7 juni 2009

Dag 28 : El Acebo - Ponferada 16,5km

De rustige nacht deed deugd en om 6u20 sta ik op. De man zorgt voor een heerlijk ontbijt en om 7u45 vertrekken we voor een korte wandeling naar Ponferada.
De weg is heel mooi en zeer afwisselend, maar we dalen de ganse tijd wat te voelen is in de knieen en de voeten.
Im Moleaseca probeer ik aan de vrouw in de bar duidelijk te maken dat ik een officiele instantie moet vinden die kan bewijzen dat ik vandaag in Spanje ben ifv de verkiezingen, maar daar slaag ik dus niet in. Hopelijk meer succes in Ponferada.
Om 12u15 komen we aan in Ponferada, de refugio ligt buiten de stad en die gaat pas om 14u open. Liliane en ik gaan eerst eten, op zoek naar de politie en inkopen doen.
Gelukkig is het stadhuis open en, na mijn uitleg met handen en voeten, begrijpen ze mij en vullen mijn papier in. Wat ben ik daar blij om... We eten tapas en drinken een lekker glas wijn en doen onze boodschappen om vanavond zelf te koken.
Om 14u zijn we terug en schuiven we aan om ons in te schrijven in de refugio. Ik zie Stephane terug en zijn vader. Stephane heeft 3 dagen verpliche rust door zijn peesontsteking. We krijgen een bed toegewezen in de kelder, samen met 44 anderen. Dit wordt fun. Ik maak gebruik van de wasfaciliteiten om eens een machine te gebruiken, want de geuren en kleuren die uit mijn kleren komen zijn onbeschrijfelijk, zelfs al was ik ze dagelijks...
Gelukkig is hier dus internet om mijn 3 dagen in de bergen goed te maken...

Dag 27 : El Gano - El Acebo 25km

Eeen heerlijke nacht, goed geslapen en helemaal geen zin om op te staan, maar ja, er is de weg.
Vandaag is een mooie en bijzondere dag, Cruz de Ferro op 1500m, het einde en het begin...
In Rabanal heb ik lst van een flauwte en rust even uit. Ik stap rustig verder omhoog tot Cruz de Ferro, een heel bijzonder moment, maar het voelt goed. Clara is erook als ik aankom en we begrijpen elkaar zonder woorden, loslaten en verder gaan.
Na de klim de afdaling die heel lang duurt en die mij helemaal uitput. Na elke bocht hoop ik het dorp te zien, maar helaas, daar is een andere bocht. Ondertussen zitten we ook zo hoog in de bergen dat we in de wolken zitten en de ene plensbui na de andere krijgen. Mijn regencape wordt getest en goed bevonden.
Om 14u30 komen we in El Acebo aan. Een vriendelijke man biedt ons een kamer aan in zijn casa rural en daar maken we graag gebruik van. Na een kopje thee kruip ik in bed en slaap. Dit doet me echt deugd. Er zijn ook nog mensen uit Noorwegen en 's avonds maakt de man een heerlijke vegetarisch maaltijd voor ons klaar met een gezellig haardvuur. Dit kunnen we best gebruiken in deze koude tijden...

Dag 26 : Santibanez de Valdeiglesias - El Ganso 25,5km

Om 6u10 sta ik als eerste op, om 7u ontbijten we in de bar.
Er volgt een mooi stukje weg tussen de bomen en de struiken, afwisselend met gele geurende brem.
Rond 10u30 komen we in Astorga aan voor een blitsbezoek aan het bisschoppelijk paleis, gevolgd door een koffie met toast.
De weg loopt verder afwisselend langs de weg en tussen de brem. We stijgen van 888m tot meer dan 1000m. Mijn voeten beginnen opnieuw pijn te doen en langzaam wandel ik op mijn gemak verder. Om 14u30 komen we in de refugio aan, de enige in het dorp met ook nog een bar en dan houdt het op. Ik kies een bed in een hoekje in het duister en maak er mijn nest van voor de rest van de dag, want ik ben eigenlijk helemaal uitgeput. Ik verlaat mijn bed enkel om te eten samen met Lilane, Clara en Andre, een Fransman die ongeveer 30km per dag loopt.

Dag 25 : Villar de Mazarife - Santibanez de Valdeiglesias 21,5km

Het was een warme en rusteloze nacht. Een van de 2 Japanse dames had het raam dichtgedaan, om dood te vallen van de warmte.
Liliane en ik ontbijten samen met zijn 2en gezellig in de keuken met allemaal lekkers dat we hebben gekocht. We vertrekken rond 7u15 voor een lange saaie tocht langs de weg.
In Hospital de Orbig worden we aangenaam verrast door de schoonheid van de stad. Die is helemaal versierd want er zijn het koemende weekend feesten. Ik denk in gans Spanje stads-of dorpsfeesten zijn.
We vinden de weg niet onmiddellijk en verdwalen een beetje in de stad, maar na een half uur zijn we terug op de juiste we. Rond 13u komen we in Santibanez aan. Behalve de refugio en een bar is er niets te doen. Eerst een beetje rusten en dan iets eten... maar daar beslissen de hospitalero en 2 Nederlandse dames anders over. Er ontstaat een gevecht tussen beiden en de hospitalero, die ook de bar openhoudt, sluit de bar. Een heel gedoe met de politie erbij, ik bespaar jullie de details, maar ik heb honger en vraag aan de hospitalero of ik wat te eten krijg. Ik krijg geroosterd boord met tomaat en een sinaasappel. Alles smaakt als ik honger heb.
De rest van de middag brengen we door in de tuin met luieren, we zijn slechts met 13. Ik zie Jan terug en ontmoet Clara, een Nederlandse dame.
's Avonds maakt de hospitalero eten en genieten we van een gezellig en lekker maaltijd samen.