Na terug een moeilijke nacht, maar nu door wat diaree, begin ik niet al te fris om 7u30 te stappen. Ik pik Liliane op in de andere refugio en ontmoet daar terug Louis en zijn vrouw, Stephane en Guy en Marie. Leuk om ze terug te zien.
Ik heb gisteren inkopen gedaan voor onderweg want ik wist dat we de eerste kms niets zouden tegenkomen om te eten. Ik stop regelmatig om kleine beetje te eten, en heb al gauw 3 sandwichen, 2 joghurts en wat chocolade binnen die me verder ook geen ongemakken bezorgen. Oef...
Het is een mooie wandeling met terug een klim van 400m met als hoogtepunt de Sierre del Perdon met prachtig weer. Langs de weg aangename geuren van kamperfoelie en tijm, andere vegetatie zoals wijngaarden en amandelbomen, zeer mooi. Ok de dorpjes onderweg zien er mooi en vredig uit.
Om 13u30 komen we aan in de refugio, heel leuk met een mooie tuin. We slapen in de kelder van een hotel, maar alles is hier tip top zoals ook het internet. Maar helaas kan ik terug dus niet mijn foto's uploaden op Picasa waardoor jullie voor de verandering weer niets zullen zien. Ik begin het zelf ook heel moeilijk te vinden om nog te kunnen weten wat waar genomen is, maar het zal zo zijn. Zoals we hier dikwijls onder elkaar zeggen, c'est le chemin...
Ik heb het hier reuze naar mijn zin, de weg is niet altijd eenvoudig maar alles wat ik hier beleef zal ik allemaal nooit kunnen vertellen. Dit is een dompelbad waar ik reeds helemaal inzit en waar ik met een rijke bagage weer uitkom...
En nu ga ik eens in de stad een kijkje nemen...
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
16 mei 2009
Dag 5 : Zubiri - Cizur Menor 25km
Na een goede nachtrust om 7u30 op pad in de motregen. De weg liep vlotjes, nog wel wat plassen hier en daar van de voorbije nacht, maar dit was een piece of cake in vergelijking met de voorbije dag. Liliane en ik lopen samen al wandel ik de hele tijd voor en wacht regelmatig op haar als ik aan een pause toe ben. Daar we niet echt een dorp met een bar tegenkomen onderweg, staan er op veel plaatsen lange rijen banken waar je daar je pauze kan houden. Net nog maar gedaan of daar is de regen terug, 5 minuten gieten en dan ... de zon... om daarna te stikken in de regenkledij.
Bij de voorsteden van Pamplona stoppen Pierr-Yves en Danielle, een koppel die ook ons lange tijd volgde en we nemen afscheid. Zij bezoeken morgen Pamplona en gaan dan verder.
Bij het binnenkomen van Pamplona lopen we verkeerd, maar ik spreek de eerste Spanjaard aan die ons terug op de goede weg brengt. We doorlopen het centrum van Pamplona en komen bij de meeste bezienswaardigheden zonder veel te bezoeken.
Als we Pamplona verlaten, komen we ook nog langs bij de universiteit om daar onze stempel op te halen. Liliane begint moe te worden en zegt dat ik verder mag lopen en we elkaar wel in de refugio zien, maar ik mis mij van refugio en kom al snel tot de constatatie dat zij wel heel lang wegblijft. Na een douche en de verplichte was ga ik naar haar op zoek en vind haar in de andere refugio waar ook iedereen daar al wist dat zij mij kwijt was. Blij elkaar terug te zien.
In de refugio waar ik verblijf ontmoet ik de eerste Vlaming, een politicus uit Affligem. Hij is op stap met een oudere Canadees en nog een Canadees met 2 dochters. Ze drinken graag een pintje bier met eem leuk liedje erbij. Zotte bende
's Avonds eten we samen in het restaurant met Lilane, de oudere Canadees en de Vlaming.
Bij de voorsteden van Pamplona stoppen Pierr-Yves en Danielle, een koppel die ook ons lange tijd volgde en we nemen afscheid. Zij bezoeken morgen Pamplona en gaan dan verder.
Bij het binnenkomen van Pamplona lopen we verkeerd, maar ik spreek de eerste Spanjaard aan die ons terug op de goede weg brengt. We doorlopen het centrum van Pamplona en komen bij de meeste bezienswaardigheden zonder veel te bezoeken.
Als we Pamplona verlaten, komen we ook nog langs bij de universiteit om daar onze stempel op te halen. Liliane begint moe te worden en zegt dat ik verder mag lopen en we elkaar wel in de refugio zien, maar ik mis mij van refugio en kom al snel tot de constatatie dat zij wel heel lang wegblijft. Na een douche en de verplichte was ga ik naar haar op zoek en vind haar in de andere refugio waar ook iedereen daar al wist dat zij mij kwijt was. Blij elkaar terug te zien.
In de refugio waar ik verblijf ontmoet ik de eerste Vlaming, een politicus uit Affligem. Hij is op stap met een oudere Canadees en nog een Canadees met 2 dochters. Ze drinken graag een pintje bier met eem leuk liedje erbij. Zotte bende
's Avonds eten we samen in het restaurant met Lilane, de oudere Canadees en de Vlaming.
Abonneren op:
Posts (Atom)
