Vannacht was een rusteloze nacht, wakker om 0u30 en dan om 3u30, opstaan en gaan plassen, en dan even wakker liggen en denken... Het einde is in zicht... Ik kan het niet geloven dat het morgen voorbij is, dit avontuur waar ik zo naar uitgekeken heb, zo intens beleefd heb, en floep, nu is het bijna gedaan.
Om 5u rinkelen de eerste gsm's hun wekker, en zo gaat het door tot 6u, dan sta ik ook op. Liliane lijkt ok. Ik heb haar gisteravond een pil gegeven van de apotheker in Roeselare, en die heeft haar blijkbaar goed geholpen. Ze zat helemaal vast in haar rug en heup, en nu loopt ze goed rond.
Na een zelfgemaakt ontbijt vertrekken we om 7u20. Het stappen lukt goed voor Liliane en ze voelt zich opperbest. Onderweg is het nu extra druk, de camino norte en de primitivo bereiken de camino frances in Arzua, dus veel pelgrims die nogal uitgelaten zijn want het einde is voor iedereen in zicht. Ik loop nu echt in een meute kwebbelende mensen en dat vind ik helemaal niet leuk.
Ik stop voor een koffie met chocoladekoek en Jan, Stephane en zijn papa vergezellen ons. Ik stap verder en probeer de meute te vermijden, maar dit is moeilijk. De weg kan mij vandaag niet echt bekoren, al realiseer ik mij dat dit de laatste keer is in de natuur...
Om 12u45 bereiken we Pedrouzo. Aan de refugio de la Xunta is het druk rijtje schuiven, we kiezen voor de prive refugio die dik in orde is, ook voor de portemonee, 10 Euro.
Ik ben hier nu op 20km van Santiago, ik kan mij dat echt niet voorstellen. Alleen de verkeersborden bevestigen mij dit en zeggen dat het echt wel waar is. The end is near...
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
16 juni 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
