Dag 24 : Leon - Villar de Mazarife 13,5/21,5km

De nacht in het hotel verliep toch niet zo rustig. Veel lawaai in de straat en toch de warmte, maar noodgedwongen het venster dicht gedaan.
Om 6u30 word ik wakker, toch een uurtje langer dan anders. De beentjes in de lucht voor ik opsta, die voelen gespannen aan.
In de bar van het hotel kunnen we ontbijten. Ook de croissants beginnen mijn oren uit te komen en ik kies voor getoast brood met boter en confituur. Wat mis ik boter en een gewone boterham en een bakje special K...
Om 9u vertrekken we richting winkels, maar we zijn nog een beetje te vroeg. Dan maar gewone boodschappen doen voor deze middag. We zijn steeds voorbereid niets te eten te vinden. In mijn rugzak zitten steeds chocolade, mueslirepen en cakejes. Ook nog 2 isostar-repen van mijn lief zoetje voor als ik bijna doodval.
Ik wil terug een cd-tje opsturen naar huis met mijn foto's en dat lukt. In de EL Corte Ingles, zoiets als de Inno, hebben ze zelfs een postkantoor. Mama, je mag weer een pakketje verwachten.
Om 11u15 nemen we de bus tot juist buiten Leon. Het was leuk weer in Leon te zijn, gezelliger dan Burgos maar minder te bieden op kunstvlak.
We nemen de variante van de camino, anders lopen we terug via de grote baan en al snel bevinden we ons ver van de stad en de drukke wegen op een mooi glooiend aardewegje tussen de bomen en de struiken. Wat een verademing... De hitte blijft aanhouden en ik blijf maar drinken, zelfs als we in de refugio bij Jesus aankomen.
Ook de Spaanse dames, die we een paar dagen geleden ontmoetten, zijn er.
We delen de kamer met 2 oudere Japanse dames die om 20u al slapen. Ik zal dus moeten stil zijn.
We koken zelf ons potje, groentjes met een tortilla a la Liliane, en die smaakt heerlijk.
Dan nog snel even mijn blog van 2 dagen bijwerken voor we terug ons bed induiken. De laatste fase van de camino is begonnen, nog een dik 2 weken, en dan ben ik er. Ik zal het rustig aandoen want ik voel de vermoeidheid in de benen en de voeten. Ik heb de tijd om het rustig aan te doen, waarom me haasten op de camino?

Dag 23: Mansilla de las Mullas - Leon 19,5km

De dag begint vroeg als iedereen in de gang passeert, de trappen afloopt, het toilet bezoekt, ...
Om 7u15 vertrekken we. De weg loopt langs een drukke baan en de auto's razen voorbij. Dit is geen lachertje. Niet getreurd, de bar en het ontbijt lachen ons toe.
Onderweg kom ik Anja tegen, een Nederlandse die ik een paar dagen geleden heb ontmoet. Een diepgaande babbel langs de camino verdrijft de tijd langs een saaie weg.
De laatste kilometers tot Leon verlopen zeer moeizaam via een steil aardepad dat bijna is weggespoeld.
Om 13u komen we in Leon aan en via Anja weet ik een adresje van een leuk hotelletje bij de katedraal. We zetten de rugzakken in de kamer en zoeken een leuk terras voor een snelle en gezonde hap. Het worden gegrilde groenten met brood. Heerlijk... Julio komt erbij zitten. Hij is net naar het ziekenhuis geweest voor een bloedprik, en toen ze een arme pelgrim zagen binnenstrompelen, hebben ze hem voorgelaten. Ja, de pelgrims zijn bijna heilig wat hun gezondheid betreft.
Na de lunch, platte rust en een verfrissende douche. Liliane wil wat boodschapjes doen en naar de kapper, ik kuier ondertussen wat rond in de stad.
Om 19u hebben we een afspraak met de andere Fransen en Dominique en haar dochter uit Quebec voor een lekker paella. Dominique heeft in Santa Domingo, ongeveer 14 dagen terug, haar pees doorgesneden van haar hand met haar zakmes, en moest in allerijl worden geopereerd in Burgos. Zij loopt nu de camino in een gips en kan verderlopen dankzij haar dochter.
De avond eindigt met een lekker ijsje...