Aan iedereen die met mij een stuk op weg wil, welkom!

Deze blog is een stukje van mezelf, mijn gedachten en gevoelens van "mijn weg te gaan", mijn camino die startte op 11 mei en eindigde op 20 juni 2009.

Mijn weg : de Camino Frances

Mijn weg : de Camino Frances
De route heet de Camino Frances en loopt van Zuid-Frankrijk door Noord-Spanje naar Santiago de Compostela. De Camino gaat door 6 steden, 165 dorpen en 45 gehuchten. Bijna alle plaatsen hebben kerken of kapelletjes, gewijd aan St. Jacob. Aan de hand van de Miam Miam Dodo en de St-Jakobsroute van ANWB heb ik mijn route uitsgestippeld met een gemiddelde van 25km per dag. Op een houten plank kleeft het noordelijk deel van Spanje. Met behulp van gekleurde prikkers heb ik mijn eigen route uitgestippeld. De uitgestippelde tijd tussen St Jean Pied de Port en Santiago bedraagt 35 dagen. Hierbij heb ik rekening gehouden met de overnachtingsmogelijkheden en de moeilijkheidsgraad van de route.
De realiteit heeft uitgewezen dat je je steeds moet aanpassen aan je fysieke mogelijkheden en de weersomstandigheden van dat moment. Ik heb de route gelopen in 37 stapdagen.

Hier vind je het gedetailleerd schema van mijn camino

De voorbereiding


Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.


Op stap met de rugzak...


Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...

Materiaal ...

Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...


Lieve lezers,

Willen jullie mijn camino-dagboek lezen, klik dan op het berichtenarchief en kies de berichten die je wil lezen.

Willen jullie een persoonlijk bericht nalaten, klik dan hier.

Veel leesplezier!

24 mei 2009

Dag 14 : Villambistia - Atapuerca 12/25km

Deze morgen vertrekken we om 7u. Voorlopig is het droog, maar al snel trekt het onweer van verderop over ons. Het regent en bliksemt, de regen valt met bakken uit de hemel. Gelukkig heb ik de regenkledij dicht bij de hand. Toch moeten we schuilen...
Rond 8u30 komen we 2 dorpen verder aan en ontbijten we in de bar samen met de Corsicanen.
De weg stijgt en naarmate hij vordert neemt het onweer toe. We schuilen onder een afdak wat verdop en daar begin ik vast te stellen dat ik zo goed als drijfnat ben, zowel wat schoenen als bovenkledij betreft. Liliane gaat verder en ik wil niet acher blijven, al weet ik dat dit niet haalbaar is. Ik besluit om terug te keren naar het dorp en de bus te nemen naar de afgesproken plaats. Onderweg kom ik bekenden tegen die bezorgd reageren maar mijn beslissing volkomen begrijpen.
In het dorp meldt de hospitalera van de plaatselijke albergue me dat ik enkel naar Burgos kan, of dat ik anders een stuk moet lopen, wat mij onmogelijk lijkt daar mijn voeten letterlijk in mijn schoenen zwemmen.
Ik kom Maria tegen, een Canadese die goed spaans kan, en ook zij gaat met haar stapgenoten naar de bar om vandaar de bus te nemen. Ik leg haar uit dat ik niet naar Burgos maar naar Atapuerca wil en vraag haar of zij voor mij een taxi kan regelen.
Wat later komt de taxi aan en iedereen is behulpzaam met mijn rugzak en schoenen en...
De taxi kost mij €30 wat niet mis is voor een afstand van 15km langs de weg, maar ik kom goed aan in Atapuerca, waar ik terug enkele bekende gezichten zie.
De refugio gaat pas om 13u open en we zitten ondertussen buiten te wachten. Ik heb het heel erg koud daar ik drijfnat ben tot op mijn huid, en doe propere bovenkledij aan in het chauffagekot van de refugio dat niet op slot is.
Wat later komen ook Madeleine en Gilbert aan en dan zie ik dat mijn wandelstokken niet ingeladen geweest zijn in de taxi. SHIT ... Wat een baaldag... gemengde emoties, maar gelukkig prachtige mensen om mij heen.
Lilane komt wat later aan en aanhoort mijn verhaal. Zij heeft, ondanks het weer, een mooie tocht achter de rug.
De namiddag blijft bewogen, maar ik beslis om mij niet te laten gaan door 1 tegenslag. In Burgos koop ik een cape als extra bescherming van mijn regenvest die lekt en 2 nieuwe stokken.
Vanavond koken we samen met Madeleine en Gilbert, een noodrantsoen kant-en-klare pasta, die heerlijk heeft gesmaakt...