Aan iedereen die met mij een stuk op weg wil, welkom!

Deze blog is een stukje van mezelf, mijn gedachten en gevoelens van "mijn weg te gaan", mijn camino die startte op 11 mei en eindigde op 20 juni 2009.

Mijn weg : de Camino Frances

Mijn weg : de Camino Frances
De route heet de Camino Frances en loopt van Zuid-Frankrijk door Noord-Spanje naar Santiago de Compostela. De Camino gaat door 6 steden, 165 dorpen en 45 gehuchten. Bijna alle plaatsen hebben kerken of kapelletjes, gewijd aan St. Jacob. Aan de hand van de Miam Miam Dodo en de St-Jakobsroute van ANWB heb ik mijn route uitsgestippeld met een gemiddelde van 25km per dag. Op een houten plank kleeft het noordelijk deel van Spanje. Met behulp van gekleurde prikkers heb ik mijn eigen route uitgestippeld. De uitgestippelde tijd tussen St Jean Pied de Port en Santiago bedraagt 35 dagen. Hierbij heb ik rekening gehouden met de overnachtingsmogelijkheden en de moeilijkheidsgraad van de route.
De realiteit heeft uitgewezen dat je je steeds moet aanpassen aan je fysieke mogelijkheden en de weersomstandigheden van dat moment. Ik heb de route gelopen in 37 stapdagen.

Hier vind je het gedetailleerd schema van mijn camino

De voorbereiding


Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.


Op stap met de rugzak...


Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...

Materiaal ...

Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...


Lieve lezers,

Willen jullie mijn camino-dagboek lezen, klik dan op het berichtenarchief en kies de berichten die je wil lezen.

Willen jullie een persoonlijk bericht nalaten, klik dan hier.

Veel leesplezier!

8 juni 2009

Dag 29 : Ponferada - Villafranca del Bierzo 24,5km

Om 5u30 flikkeren de zaklampen, knisperen de plastic zakjes, kraken de bedden, sluipen de eersten rond,... Tijd dus om op te staan. Gelukkig heb ik geen ochtendhumeur, ik denk dat de camino niet besteed is aan mensen met een ochtendhumeur.
Om 7u staan we vertrekkensklaar maar de regen valt met bakken uit de hemel, we wachten even tot het ergste over is. En ja, na een kwartiertje klaart het op. Voor de veiligheid toch maar de cape aan, maar het blijft grotendeels droog.
We moeten de hele stad door en dat neemt toch wel wat kilometers in beslag. Ik kom op een aantal bekende plaatsen en het doet raar hier nu alleen te zijn...
Ponferada strekt zich wijd uit en ik heb bijna het gevoel in Belgie te zijn met een aantal randgemeenten. Om 9u is het tijd voor het 2de ontbijt, cafe con leche met een tostada. En van deze keer echt geroosterd brood en geen toast. Ik vind het zo verrassend dat ik onderweg meer kan genieten van smaken, geuren, voelen, ...
We stappen verder door en de lucht kleurt afwisselend grijs en blauw, en ja, af en toe komt er ook iets uit. Na Cacbelos heb ik er echt genoeg van steeds mijn cape af en aan te doen. Er zijn 2 mogelijkheden om Villafranca te bereiken en ik kies voor de gemakkelijkste en kortste, een stuk langs de weg en een stuk door de wijngaarden. Ik was vergeten dat hier ook wijn gemaakt wordt.
Rond 14u15 kom ik aan. Liliane is ver achterop, maar ik kan toch een plekje voor haar bewaren. De refugio is naast de kerk de Perdon. Dit is een heel speciale kerk. Als je als pelgrim hier voorbijkomt en de kerk binnengaat, is het net alsof je Santiago bereikt ifv vergiffenis. Voor de pelgrims die Santiago niet meer kunnen bereiken, is deze plek voldoende. De kerk is jammer genoeg dicht. In 2006 ben ik wel binnen geweest en was de poort in restauratie. Die is nu af.
Na de siesta, de douche, de was, doen we boodschappen. Deze avond koken we terug zelf. Sober maar lekker, soep, brood, groenten, en een dessertje.
Morgen trekken we voor de laatste maal de bergen in. Als er geen nieuws is, aub geen paniek. Internet in de bergen is niet zo evident. Verder stel ik het wel goed al begint de fysieke vermoeidheid toe te nemen... Maar ik kom er wel