3 weken ben ik nu terug thuis, weg van de vertrouwde weg...
Het doet nog steeds raar terug thuis te zijn, het dagdagelijkse leven terug op te pikken, en straks ook terug het werk hervatten.
Ik kan slechts met heel veel heimwee, emotie en een zeer goed gevoel terugblikken op mijn weg die ik gegaan ben. Het was één grote ontmoeting!
In de eerste plaats met de natuur in al zijn facetten : de landschappen en het weer, zeer afwisselend... Van bergen en dalen tot eindeloze vlakten, van groen tot dor, van rots tot bloemen, met al zijn geuren en kleuren, ... onbeschrijfelijk! Ok het weer heeft zich van zijn vele kanten getoond, de regen, donder, bliksem, hagel tot de zon, flauwtjes maar ook hoog aan de hemel verblindend en verschroeiend.
Ik heb ook veel mensen ontmoet, pelgrims in al zijn betekenissen als er mensen zijn. Ieder deed de weg op zijn manier, met zijn motivatie, zijn doel, niet gekend voor zijn medereizigers, maar dit is ook niet nodig. De verbondenheid onder elkaar was er één van weinig woorden, maar in de zuivere betekenis van het woord "vriend". Het was niet de tijd die telde om iemand te kennen, wel de situaties en de verbondheid met elkaar. Dankzij die mensen is mijn camino een ware verrijking geweest voor mezelf.
De belangrijkste ontmoeting was de ontmoeting met mezelf. Je grenzen kennen, fysiek en emotioneel. Kan ik dit wel? Wat voel ik fysiek en emotioneel? De 2 zijn nauw met elkaar verbonden en zorgen voor de nodige harmonie voor de weg te gaan...
Ik weet nu dat stress iets nefast is voor het algemeen goedvoelen, dat leven zonder pijn en kwaaltjes mogelijk is, en dat dit zoveel meer levenskwaliteit geeft. Ik probeer dit verder te zetten in het "gewone" leven...
Ik ben zeer blij dat ik mijn weg ben gegaan, terugvallen op de basisbehoeften om te overleven, slapen, eten en drinken, en voor de rest, geen zorgen... Leven zonder extra's, maar sommige zaken zoals een bad, een geurtje, een hemdje versgewassen van thuis, kunnen apprecieren...
Dat is de camino, de essentie van het leven,...
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
12 juli 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)
