Aan iedereen die met mij een stuk op weg wil, welkom!

Deze blog is een stukje van mezelf, mijn gedachten en gevoelens van "mijn weg te gaan", mijn camino die startte op 11 mei en eindigde op 20 juni 2009.

Mijn weg : de Camino Frances

Mijn weg : de Camino Frances
De route heet de Camino Frances en loopt van Zuid-Frankrijk door Noord-Spanje naar Santiago de Compostela. De Camino gaat door 6 steden, 165 dorpen en 45 gehuchten. Bijna alle plaatsen hebben kerken of kapelletjes, gewijd aan St. Jacob. Aan de hand van de Miam Miam Dodo en de St-Jakobsroute van ANWB heb ik mijn route uitsgestippeld met een gemiddelde van 25km per dag. Op een houten plank kleeft het noordelijk deel van Spanje. Met behulp van gekleurde prikkers heb ik mijn eigen route uitgestippeld. De uitgestippelde tijd tussen St Jean Pied de Port en Santiago bedraagt 35 dagen. Hierbij heb ik rekening gehouden met de overnachtingsmogelijkheden en de moeilijkheidsgraad van de route.
De realiteit heeft uitgewezen dat je je steeds moet aanpassen aan je fysieke mogelijkheden en de weersomstandigheden van dat moment. Ik heb de route gelopen in 37 stapdagen.

Hier vind je het gedetailleerd schema van mijn camino

De voorbereiding


Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.


Op stap met de rugzak...


Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...

Materiaal ...

Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...


Lieve lezers,

Willen jullie mijn camino-dagboek lezen, klik dan op het berichtenarchief en kies de berichten die je wil lezen.

Willen jullie een persoonlijk bericht nalaten, klik dan hier.

Veel leesplezier!

11 juni 2009

Dag 32 : Fonfria - San Mamede 25,5km

De dag begint met mist en een heerlijk ontbijt. Als we om 7u30 vertrekken met enkel een regenvest, komt de zon al piepen, maar we hopen niet veel, we zijn steeds in de bergen. Het eerste deel tot Triacastella loopt afwisselend langs de weg en een pad, maar het is prachtig. Ik kan terug genieten van het landschap met de zon in de rug. In Triacastella doen we een aantal boodschappen en stappen verder. Ik dacht dat de bergen nu bijna definitief achter ons liggen, maar het gaat nog een stukje bergop. Ik neem veel foto's want ik vind het hier zo mooi en rustig langs vele kleine vergeten dorpjes met oude huizen zonder een goede straat en met een welriekende animale geur. Typisch Gallicie...
Het pad lijkt wel de bisse in Zwitserland, langs de flanken van de bergen met een mooie weidse groene pracht.
Rond 15u kmen we aan in de refugio, die nog niet zo lang bestaat en een Ikea-look uitstraalt.
En ja, het is hier genieten van de zon, 20 graden meer dan gisteren, wie had dat kunnen denken. Het is gewoon zalig... Nog 115km tot Santiago... Sedert we gisteren de grens met Galicie voorbijkwamen, staan om de 500m grote betonnen blokken met de afstand tot Santiago. Dit kan ik nu op de voet volgen... Maar dus ook nog maar 115km voor ik dit prachtig avontuur verlaat...

Dag 31 : Ruitelan - Fonfria 22,5km

Om 6u worden we gewekt met het Ave Maria en de heerlijke geur van vers geroosterd brood. Het ontbijt lokt mij uit bed, want er is meer... appeltaart, choco, boter en muesli. Dit lijkt gewoon te mooi om waar te zijn, maar ik eet van alles en het smaakt voortreffelijk.
Jammer genoeg is er de regen die ons om 7u30 vergezelt. De weg is moeilijk door de regen en de modder maar mooi. Rond 11u komen we in O'Cebreiro aan, mistig en nat, maar zo hoort het blijkbaar te zijn. Ook toeristisch want ze lossen een bus. Snel wegwezen dus na een lekkere looksoep om ons te verwarmen.
De rest van de tocht is geen lachertje, regen en wind, en nat in eigen zweet in de regenvest en cape. De plastiekzakjes houden goed stand, maar in de namiddag dringt de regen toch door de schoenen heen.
Ik heb mij misrekend van afstand. Normaal doen we 19km vandaag maar mijn uurwerk wijst reeds meer aan en de aankomst begint te lonken. Achter ons loopt een vervelende Duitser die we kwijt willen en daadoor verderstappen, maar eens we in Fonfria aankomen, komt hij wat later ook aan. We kunnen hem ver van ons bed verwijderen en daar zijn we heel blij mee.
De refugio is heel gezellig, een beetje ingerich als een Zwitsers chalet. We zien in de salon een reportage over de camino en dat is heel raar om te zien als je er nog midden inzit.
Om 18u kruip ik nog even in bed voor een tukje, ...19u30 word ik wakker van mensen die in aalerijl naar de keuken verhuizen voor het eten. Het is een lekkere en stevig kost wat past bij het weer...