Dag 36 : O' Coto - Arzua 21km

De nacht bracht niet veel rust. Lilane heeft veel pijn in haar been en heup en hield mij dardoor een beetje uit mijn slaap. Het is niet zo best met haar, maar ze wil niet met de bus, ze stapt met pijn tot Arzua.
Om 7u vertrekken we en om 8u20 ontbijten we in Melide. Liliane stapt rustig verder en ik ga voor. Ik koop een broodje want volgens mijn boek is er onderweg niets te vinden, of je moet de weg verlaten.
Ik stop om 10u45 voor een pauze, en Jan komt aangestapt. Wie is Jan ? Jan is een Engelse man uit London, die ik de eerste dag ontmoete op de trein en in de eerste refugio. We zagen elkaar onregelmatig op de camino, maar de laatste dagen volgt hij ons tempo. Dus zullen we samen eindigen, wat wel leuk is.
Jan en ik stappen babbelend verder, wat ik nog niet veel deed. Een uur later stoppen we voor een pauze in een bar en wachten op Liliane. Wie komt eraan gestapt ? Stephane van Canada met zijn vader die we een week geleden achterlieten in Ponferada. Idereen op het terras en gezellig babbelen. Een uur later vertrekken we richting Arzua.
De refugio de la Xunta de Gallicia is completo, dus maar een prive-refugio die wel duur maar goed is, en met INTERNET... joepie voor jullie, nu kunnen jullie terug lezen wat ik hier allemaal doe...

Dag 35 : Ligonde - o' Coto 17km

Als ik om 6u20 als 4de opsta, kijken mijn Estse buurvrouwen mij kwaad aan. Ook de vorige avond, keken ze kwaad toen ik om 21u in mijn rugzak rommelde. Ze zijn nog niet lang op de camino, misschien moeten ze nog wennen aan het uur van opstaan...
We vertrekken on 7u en ontbijten in Eirexe. Er is internet in de bar en ik check even mijn mails.
Om 8u vertrek ik en ik stap gezwind door, in gedachten verzonken bij mijn mails. Daardoor mis ik een stukje landschap, maar het gevoel zit goed en dat i s het belangrijkste. Om 10u komen we aan in Palas del Rei, en nu we tijd hebben voor sightseeing, blijkt er niet zoveel te zijn. Er is we de kerk met de eerste gewone kaarsen, dus, Trees, Nancy en ma, jullie beloofde kaarsje brandt in Palas del Rei. We zoeken een bakker en belanden in een patisserie vol lekkere taartjes. Het is zondag en laten ons even gaan.
De tocht gaat verder langs watertjes, bossen, godvergeten dorpjes en voor het eerst zie ik de eucalyptusbomen. Wat een heerlijke geur...
Om 13u komen we aan in O'Coto en checken in in onze casa rural voor die avond. Er is een bad en ik geniet van de warmte voor mijn benen en voeten.
Op terras kletsen en rusten we met 3 andere Franse dames.
's Avonds genieten we van een heerlijke maaltijd met lekkere frietjes...

Dag 34 : Moutras - Ligonde 22,5km

We staan steeds later op, terug 6u20. Om 7u kunnen we ontbijten op het terras, en door het gezellige gekeuvel van de bende van gisteren, geraken we maar om 8u weg.
Om 9u komen we aan in Portomarin en doen we enkel boodschappen in de supermarkt. Nu hangt alles af van de grotere steden war we voorbijkomen om eten en andere zaken te kopen, in de dorpen is er niet s te vinden.
Na Portomarin is het even klimmen, we lopen afwisselend langs de baan en in het bos. De weg is ok, maar niet zo mooi als de voorbije 2 dagen. We nemen een uitgebreide middagpauze met onze picknick, en daarna nog een drankje in een bar om het zweet te laten drogen alsook de rugzak.
Om 14u15 kom ik aan in de refugio van Eirexe, maar die is reeds completo. Gaby, de Duitse vrouw die ik eerder ontmoete, raad mij aan terug te keren naar Ligonde, 1km terug. Daar zijn nog maar 2 mensen. De refugio is ontstaan uit een oude school en heel proper en netjes afgewerkt. Jan komt ook aan en uiteindelijk zijn we met 10, halfvol dus.
's avonds eten we samen pulpo, met nog een Duitse dame en een Italiaanse jongeman, die de camino loopt in 26 dagen. Te gek...

Dag 33 : San Mamede - Moutras 22km

Als eerste sta ik op om 6u20, iedereen ligt nog vredig te slapen. De Deense dame wekt ons even later met haar gsm op een leuke manier. Iedereen dus wakker. Om 7u25 vertrekken we en ontbijten we in Sarria, en doen we enkele boodschappen. In de bar ontmoet ik een man met splinternieuwe schoenen, die ik later op de weg terugzie.
Net buiten Sarria loopt een groep Spanjaarden die de hele weg tateren, vreselijk is dat. Ik loop snel door om ze niet meer te horen.
De zon laat zich voorlopig niet zien, ik wandel in een dikke laag mist. Enkel een bus met Nederlandse toeristen in een godvergeten Gallisisch dorp is van ver te horen en te zien, duidelijk geen pelgrims, maar mensen die even op de camino willen zijn...
De zon komt piepen en om 11u is het etenstijd. Ik ontmoet terug de dames van La Rochelle, een ervan is gestopt met problemen met haar heup en volgt nu met de wagen van andere Fransen haar vriendin. De weg is mooi, gaat veel op en neer, er is veel groen en veel water. Ik stap een tijdje met Jan, maar laat hem daarna gaan.
Om 14u ben ik in de refgio, een oase van rust. Hij is nog niet zolang open en staat nog niet in de gidsen. Niet veel pelgrims die dit plekje reeds ontdekten. Het zicht vanop het terras is fantastisch, de Galisische heuvels...
Ons groepje van gisteren, 2 mannen en 4 vrouwen, stranden hier allemaal. In de namiddag is het genieten van rust, zicht en gekeuvel op een deken op het gras of een drankje op het terras.
Liliane heeft niet veel zin om te eten, en wil al haar restjes eten. Ik eet tapas ipv de pelgrimsmenu want er staan een aantal typische gerechten van de streek op de kaart. Jan, Gaby en Veronique eten samen, de witte wijn smaakt heerlijk bij deze zomerse avond...