Als eerste sta ik op om 6u20, iedereen ligt nog vredig te slapen. De Deense dame wekt ons even later met haar gsm op een leuke manier. Iedereen dus wakker. Om 7u25 vertrekken we en ontbijten we in Sarria, en doen we enkele boodschappen. In de bar ontmoet ik een man met splinternieuwe schoenen, die ik later op de weg terugzie.
Net buiten Sarria loopt een groep Spanjaarden die de hele weg tateren, vreselijk is dat. Ik loop snel door om ze niet meer te horen.
De zon laat zich voorlopig niet zien, ik wandel in een dikke laag mist. Enkel een bus met Nederlandse toeristen in een godvergeten Gallisisch dorp is van ver te horen en te zien, duidelijk geen pelgrims, maar mensen die even op de camino willen zijn...
De zon komt piepen en om 11u is het etenstijd. Ik ontmoet terug de dames van La Rochelle, een ervan is gestopt met problemen met haar heup en volgt nu met de wagen van andere Fransen haar vriendin. De weg is mooi, gaat veel op en neer, er is veel groen en veel water. Ik stap een tijdje met Jan, maar laat hem daarna gaan.
Om 14u ben ik in de refgio, een oase van rust. Hij is nog niet zolang open en staat nog niet in de gidsen. Niet veel pelgrims die dit plekje reeds ontdekten. Het zicht vanop het terras is fantastisch, de Galisische heuvels...
Ons groepje van gisteren, 2 mannen en 4 vrouwen, stranden hier allemaal. In de namiddag is het genieten van rust, zicht en gekeuvel op een deken op het gras of een drankje op het terras.
Liliane heeft niet veel zin om te eten, en wil al haar restjes eten. Ik eet tapas ipv de pelgrimsmenu want er staan een aantal typische gerechten van de streek op de kaart. Jan, Gaby en Veronique eten samen, de witte wijn smaakt heerlijk bij deze zomerse avond...
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Aaaaaaaaaah, daar ben je weer. Ik dacht al dat je verloren gelopen was :).
Een reactie posten