Mijn laatste nacht is een goede nacht. Om 7u word ik wakker en heb weinig zin om op te staan. Liliane klopt om 7u30 op mijn deur, ze gaat haar ticket boeken om naar huis te keren met de trein. Helemaal gepakt vertrek ik om 8u30 richting hotel van Stephan en Serge om mijn bagage daar achter te laten. We keren nl samen met het vliegtuig terug naar Parijs. Nog een uitgebreid Spaans ontbijt, met alles erop en eraan, nog even kuieren in de stad en rond de kathedraal alvorens de mis begint. Het wierookvat hangt er, gaat hij of gaat hij niet vandaag? Om 11u zit de kathedraal al afgeladen vol, maar ik heb een plekje op de 1ste rij. Met meer dan 1000 man wachten we vol spanning op het moment suprème, en ja, daar gaat ie...
Ik zie Clara ook terug in de mis, en nu is het afscheid definitief, ook van Lilane... Na 40 dagen samen zijn, het doet wel wat, ook voor haar... Rond 14u vertrekken we naar de luchthaven voor het vliegtuig van 17u15. Met een kleine vertraging kom ik om 19u30 in Parijs aan waar Bart mij opwacht, blij en gelukkig elkaar na al die tijd terug te zien...
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
22 juni 2009
Dag 40 : Finisterra
Ondanks de single kloosterkamer heb ik slecht geslapen. Om 6u ben ik wakker, om 7u sta ik op.
Vandaag gaan we, Liliane, Jan, Gaby, Sandra en ik, samen naar Finisterra, het einde van de wereld, en voor velen het eindpunt van de Camino. Om 9u vertrekt de bus voor een 3u durende rit langs kronkelende wegen met schitterende uitzichten. Helaas is de weg iets te bochtig voor mijn maag, ik verplaats me naa een stoel met beter zicht om maar niet bus-ziek te worden.
Bij aankomst zie ik Clara terug. We wijn blij elkaar terug te zien na bijna 2 weken. We eten samen en vertrekken dan te voet naar de Faro, de vuurtoren op een rotsig stuk, hoog boven de zee. Veel pelgrims zijn hier reeds langsgeweest om hun vuile kleren achter te laten of te verbranden. Je kan hier ook een stempel krijgen, maar ik vraag hem bewust niet. Ik ben hier nu als toerist, niet als pelgrim...
Ik wil nog even genieten van de zee en het strandje van Finisterra vooraleer we terugkeren met de bus. Ik neem ook afscheid van Gaby, die hier blijft voor 2 dagen en dan nog verder trekt naar Muxia.
Om 20u komt de bus terug aan in Santiago. Daar nemen we afscheid van Jan en Sandra, die een uur later met de nachtbus naar Madrid gaan.
Moe en murw van de busreis keren we terug naar het klooster. Ik pak nog een deel van mijn rugzak in want morgen is het mijn beurt om afscheid te nemen...
Vandaag gaan we, Liliane, Jan, Gaby, Sandra en ik, samen naar Finisterra, het einde van de wereld, en voor velen het eindpunt van de Camino. Om 9u vertrekt de bus voor een 3u durende rit langs kronkelende wegen met schitterende uitzichten. Helaas is de weg iets te bochtig voor mijn maag, ik verplaats me naa een stoel met beter zicht om maar niet bus-ziek te worden.
Bij aankomst zie ik Clara terug. We wijn blij elkaar terug te zien na bijna 2 weken. We eten samen en vertrekken dan te voet naar de Faro, de vuurtoren op een rotsig stuk, hoog boven de zee. Veel pelgrims zijn hier reeds langsgeweest om hun vuile kleren achter te laten of te verbranden. Je kan hier ook een stempel krijgen, maar ik vraag hem bewust niet. Ik ben hier nu als toerist, niet als pelgrim...
Ik wil nog even genieten van de zee en het strandje van Finisterra vooraleer we terugkeren met de bus. Ik neem ook afscheid van Gaby, die hier blijft voor 2 dagen en dan nog verder trekt naar Muxia.
Om 20u komt de bus terug aan in Santiago. Daar nemen we afscheid van Jan en Sandra, die een uur later met de nachtbus naar Madrid gaan.
Moe en murw van de busreis keren we terug naar het klooster. Ik pak nog een deel van mijn rugzak in want morgen is het mijn beurt om afscheid te nemen...
Abonneren op:
Posts (Atom)
