Het was een moeilijke start. De vorige dag weinig gerust en het resultaat is aan de voeten te zien, ik kan amper in mijn schoenen van de zwelling. We ontbijten buiten want de bar is nog niet open en vertrekken rond 6u45.
Om 8u ontbijten we echt met een cafe con leche en een croissant.
De dag is terug heet, over de 30 graden, en bijna geen schaduw. Ik wandel een tijdje met Julio, een Fransman uit Grasse. We babbelen over hondjes en over zijn camino-ervaringen. Op die manier gaat de tijd wat sneller vooruit want de weg is saai. De weg, het pad en een paar boompjes. Af en toe rijdt een auto voorbij. Er is de zon hoog aan de hemel en jezelf als pelgim waarvan de schaduw af en toe van richting verandert. Dit is mijn wandelervaring van de dag.
Om 13u komen we in de refugio aan. Daar hij pas om 13u30 opengaat, staan de rugzakken netjes in de rij. Ik sluit mij aan bij rest op de stoep in de schaduw. Om 13u30 komt het koppel hospitalero's aan die met luid applaus worden onthaald. Op hetzelfde ogenblik stormt een vrouw haar huis uit en begint dte schelden tegen de hospitalera. Ik versta weinig spaans, maar dit was duidelijk. De pelgrims mogen niet op de stoep wachten in de schaduw. Een hele spaanse scene speelt zich af aangewakkerd door een aantal spaanse pelgrims. Uit woede maakt ze haar stoep helemaal nat...
De namiddag verloopt rustig, veel gerust en dat is te merken aan de voeten, ze zijn in goede staat.
's Avonds eten we met zijn allen samen de maaltijd die de hospitalero's voor ons klaarmaken. De sfeer is zeer gemoedelijk en warm, dit is de 2de refugio waar ik dit gevoel heb dat de mensen er echt voor de pelgrims zijn.
Na de maaltijd de gezamelijke afwas, de mooie zonsondergang en dan bedtijd op de zolder.
De voorbereiding
Sedert vorige winter (december 2007) ben ik beginnen wandelen ifv de camino. Samen met Grimsel, onze Berner Sennen (toen 3 maand oud zoals je kan zien op de foto) begon ik met kleine afstanden (5km). Mettertijd namen de afstanden toe, 10km, 15km, en na enige tijd ook dagtochten van 25km. Grimsel kon na een tijdje niet meer mee, niet zo leuk als je steeds gewoon bent om met je hond te wandelen.
Tijdens onze vakantie in Zwitserland ondervonden we dat 15km toch wel haalbaar was voor hem. Dus, als ik nu regelmatig op sta ga voor een "kleine" wandeling kan hij nog gerust mee.
Ik wandel heel veel in de streek (Vlaamse Ardennen) en haal wandelingen uit het Groot Wandelboek Vlaanderen (wandelingen van ong. 15km) en de Dagstapper gids Oost-Vlaanderen (wandelingen van ong. 20-25km). Het is uiteindelijk mijn bedoeling dat ik op de camino ong. 25 km per dag wandel.
Ik wandel regelmatig ook langs de GR of Grote Routepaden. Ik baseer mij op de site van Jan Van Meirvenne http://www.wandelwereld.be/ .Enkele stukken van routes die ik al gelopen heb zijn :
*GR 122 (Dikkelvenne-Melle en Dikkelvenne-Michelbeke)
*GR 128 (Gent-Drongen)
*GR 129 (Oudenaarde-Lozer)
*GR 5A (Onkerzele-Grimminge)
*GR 57 (Nadrin-Houffalize)
*GR 15 (Houffalize-Wibrin)
*GR Ijzer (Schore-Pervijze)
*GR 128 (Astene-St-Martens-Latem)
Wandelen in de winter is niet zo evident.Lange tochten zijn uitgesloten als je overgeleverd bent aan de koude om stilletjes op een bankje je boterhammetjes op te eten. Beter zijn dan 2 kortere wandelingen te lopen en op een aangenamere manier krachten opdoen. Ook de kledij is een aanpassing, een lange dikke onderbroek is geen overbodige luxe met koude temperaturen van de afgelopen weken.
Op stap met de rugzak...
Voor onze reis naar Zwitserland heb ik mijn rugzak gekocht. Ik wou in Zwitserland enkele wandelingen met de rugzak doen om een eerste ervaring op te doen. Ik liep 4 dagen met mijn rugzak. In het begin was dit een zeer pijnlijke ervaring. Er zijn zodanig veel riempjes om aan te spannen, daarbij ook nog rekening houdend met het stijgen of het dalen. De laatste wandeling was de beste...
De inhoud van mijn rugzak bestond uit een een groot bidon water van 5l, gewikkeld in een paar dekens, enkele jassen en daarbij natuurlijk ook mijn Platypus (mijn drinkzak van 1,8l) + picknick voor die dag.
Het grote voordeel om in Zwitserland met een rugzak te lopen is dat niemand raar naar je kijkt. Mensen die je tegenkomt, zijn wandelaars, een grote rugzak valt dus niet uit de toon...
Materiaal ...
Sinds vorig jaar ben ik begonnen met mijn materiaal aan te schaffen. De eerste belangrijke aankoop waren mijn schoenen. Ik liet mij adviseren door de mensen van Avventura in Gent. Gedurende een ganse namiddag kreeg ik uitleg over schoenen, kledij, rugzak, dranksystemen, stokken, ... Beetje bij beetje kocht ik mijn materiaal. Dit is noodzakelijk om dit op deze manier te doen want degelijk materiaal heeft zijn prijskaartje.Na meer dan een jaar ben ik aan het eind van de rit. De schoenen zijn ingelopen, de kledij gestest in de verschillende weertypes, maar ... de rugzak is nog niet geladen. Elk item dat ik overweeg om mee te nemen heb ik gewogen, en ik besef nu dat dit een moeilijke opdracht wordt om dit allemaal in mijn rugzak te stoppen. Ik wil maximaal 10kg dragen, het gewicht van mijn rugzak 2,2kg inbegrepen. Reken daar nog wat water bij en iets om te eten, en dan weet je dat het schiften wordt...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten